บริตตานีเมย์นาร์, 29, ก่อนหน้านี้สัญญาว่าโลกทั้งโลกว่าเธอจะใช้ชีวิตของเธอเองท่ามกลางครอบครัวและเพื่อน ๆ ในวันเสาร์, พฤศจิกายน 1, 2014 ต่อไปนี้ไม่สามารถของแพทย์เพื่อหาวิธีรักษาเนื้องอกในสมองของเธอเป็นมะเร็ง. และเป็นไปตามตารางเวลาของเธอและการวางแผนที่ดีออกทางเลือก, เธอเข้ามาในชีวิตของเธอเองเช่นเดียวกับที่เธอต้องการ.
เธอต้องการที่จะผ่านเข้าออกในเตียงเกี่ยวกับการแต่งงานของเธอกับเพลงนุ่มเล่นในพื้นหลัง, และสมาชิกในครอบครัวโดยรอบของเธอ - และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น.
เนื้องอกสมองร้ายแรงที่บริตตานีเมย์นาร์ก่อให้เกิดความทุกข์ทรมานจากคอและศีรษะรุนแรงปวดของเธอ, และเหนี่ยวนำให้เกิดอาการชักน่ากลัวและเป็นเวลานานจังหวะเหมือนอาการที่ทำให้เธอต้องสูญเสียการทำงานของร่างกายและความสามารถชั่วคราว. แพทย์ก็บอกว่าเธอกำลังจะตายภายในหกเดือน. และนี่ก็คือตอนที่บริตตานีตัดสินใจว่าเธอจะไม่ยอมให้เนื้องอกในสมองของเธอเป็นมะเร็งในการกำหนดวิธีการที่เธออาศัยอยู่และเมื่อเธอเสียชีวิต - เธอจะทำมันตัวเอง. และที่เธอทำ. อย่างสนุกสนาน. แม้การรณรงค์ให้คนอื่น ๆ ที่จะเลือกวิธีที่จะตายในหน้าของโรคเรื้อรังขั้วที่.
บริตตานีย้ายจากแคลิฟอร์เนียโอเรกอนกับสมาชิกในครอบครัวไม่กี่เมื่อเธอรู้ว่ากฎหมายของรัฐแคลิฟอร์เนียไม่อนุญาตให้มีการตายอย่างมีศักดิ์ศรี. โอเรกอน, วอชิงตัน, เวอร์มอนต์, มอนแทนา, และนิวเม็กซิโกเป็นเพียงห้ารัฐของสหรัฐที่อนุญาตให้มีการตายด้วยกฎหมายศักดิ์ศรี, และเธอเลือกที่โอเรกอน. She also became an avid campaigner for Compassion & Choice, องค์กรที่ไม่แสวงหากำไรแห่งชาติที่สนับสนุนให้ตายอย่างมีศักดิ์ศรีในออริกอน. Compassion & Choices arranged for how she was to go on her own terms, และให้การสนับสนุนที่จำเป็นที่เธอต้องการที่จะผ่านความเจ็บปวดของเธอ.
ตามที่บริตตานี, "ผมไม่ได้เปิดตัวแคมเปญนี้เพราะผมอยากให้ความสนใจ; ในความเป็นจริง, มันเป็นเรื่องยากสำหรับผมที่จะดำเนินการได้ทั้งหมด. ผมทำอย่างนี้เพราะผมต้องการที่จะเห็นโลกที่ทุกคนสามารถเข้าถึงการตายอย่างมีศักดิ์ศรี, เท่าที่ฉันมี. การเดินทางของฉันเป็นเรื่องง่ายเพราะทางเลือกนี้. มันบ้ากับผมว่าผู้ป่วยอื่น ๆ ที่ทุกข์ทรมานกับความป่วยไข้ไม่ได้มีทางเลือกที่เหมือนกันและไม่อาจมีความยืดหยุ่นเหมือนกันที่จะรับและย้ายไปอยู่กับครอบครัวของพวกเขา. "
บริตตานีเมย์นาร์ไปไกลที่จะปกป้องเธอเลือกที่จะตายอย่างมีศักดิ์ศรี. "ผมไม่ได้ฆ่าตัวตาย. มะเร็งจะฆ่าฉัน. ฉันกำลังเลือกที่จะไปในทางที่เป็นความทุกข์ทรมานและความเจ็บปวดน้อยน้อย. ทุกคนไม่ได้ที่จะยอมรับว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง, เพราะพวกเขาไม่ต้องทำมัน. และมันก็เป็นตัวเลือกที่สำหรับผมที่ได้จัดให้มีจำนวนมากของการบรรเทาหนึ่ง, เพราะวิธีการที่โรคมะเร็งสมองของฉันจะพาฉันอินทรีย์เป็นสาหัสมาก. มันเป็นวิธีที่น่ากลัวจะตาย. คิดว่าฉันสามารถสำรองตัวเองเจ็บปวดยาวทางร่างกายและอารมณ์ของว่า, เช่นเดียวกับครอบครัวของฉัน, เป็นความโล่งใจมาก. "
บริตตานีเอายาที่ร้ายแรงของน้ำ, ยาระงับประสาท, และระบบทางเดินหายใจระบบ depressants ที่เธอได้รับจากแพทย์เดือนก่อน. ฌอนลี่ย์, a spokesman for Compassion & Choices stated that “as symptoms grew more severe, เธอเลือกที่จะย่อกระบวนการตายโดยการใช้ยาที่ให้ความช่วยเหลือในการตายเธอได้รับเดือนที่ผ่านมา. ทางเลือกนี้เป็นผู้มีอำนาจภายใต้ความตายโอเรกอนด้วยศักดิ์ศรีทำ. เธอเสียชีวิตขณะที่เธอตั้งใจ - อย่างสงบในห้องนอนของเธอ, ในอ้อมแขนของคนที่รักเธอ. "
"ลาเพื่อนรักทุกคนและครอบครัวของฉันที่ฉันรัก,"29 ปีโพสต์บน Facebook. "วันนี้เป็นวันที่ฉันได้เลือกที่จะผ่านไปอย่างมีศักดิ์ศรีในการเผชิญกับความป่วยไข้ของฉัน. glioblastoma ของฉันจะฆ่าฉัน, และที่ออกจากการควบคุมของฉัน. ผมได้พูดคุยกับผู้เชี่ยวชาญหลายคนว่าฉันจะตายจากมัน, และมันเป็นที่น่ากลัว, วิธีที่น่ากลัวจะตาย. ดังนั้นความสามารถในการเลือกที่จะไปมีศักดิ์ศรีเป็นที่น่ากลัวน้อย. สำหรับคนที่จะเถียงกับทางเลือกนี้สำหรับคนที่ป่วยจริงๆดูเหมือนว่าชั่วร้ายกับฉัน,"เธอกล่าวในการให้สัมภาษณ์. "พวกเขาพยายามที่จะผสมมันขึ้นกับการฆ่าตัวตายและที่ไม่เป็นธรรมจริงๆ, เพราะมีไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งเดียวของฉันว่าอยากตาย. แต่ฉันกำลังจะตาย. "
มีการคาดการณ์ฉวัดเฉวียนสื่อและการอภิปรายกฎหมายที่การตายของเธอจะผลิต, บริตตานีขอบคุณทุกคนสำหรับการสนับสนุนของเธอ. "ผมอยากจะขอขอบคุณทุกท่าน, สำหรับการสั่นมีอำนาจกับเรื่องราวของฉัน. เนื่องจากการเกิดปฏิกิริยาอย่างไม่น่าเชื่อ, บางสิ่งบางอย่างที่ยิ่งใหญ่ได้เริ่มต้นที่จะเกิดขึ้น. สัปดาห์ที่ผ่านมาเพียงอย่างเดียว, ฝ่ายนิติบัญญัติในคอนเนตทิและนิวเจอร์ซีย์มาข้างหน้าในการสนับสนุนค่าใช้จ่าย DWD, และสัญญาว่าจะนำพวกเขากลับมาอยู่ในสปอตไล,"เธอกล่าวตุลาคม 22. "ผมจะไม่อยู่ที่จะเห็นการเคลื่อนไหว DWD ถึงมวลที่สำคัญ, แต่ผมขอเรียกร้องให้คุณพกมันไปข้างหน้า. ... ฉันต้องเชื่อว่าอาการปวดที่เราได้ทนมีจุดประสงค์ที่มากขึ้นในการเปลี่ยนแปลงที่เราสามารถสร้างเป็นประเทศ. ผมปล่อยให้มันอยู่ในมือของคุณ.