Lassa ไข้: อาการ, การป้องกันและรักษาโดยองค์การอนามัยโลก

Lassa ไข้เฉียบพลันเจ็บป่วยตกเลือดไวรัสเกิดจากเชื้อไวรัส Lassa, สมาชิกคนหนึ่งของครอบครัว arenavirus ของไวรัส. มันถูกส่งไปยังมนุษย์จากการติดต่อกับอาหารหรือของใช้ในครัวเรือนที่มีการปนเปื้อนอุจจาระหนู. โรคที่เป็นโรคประจำถิ่นในประชากรหนูในส่วนของแอฟริกาตะวันตก. การติดเชื้อจากคนสู่คนและการส่งตรวจทางห้องปฏิบัติการนอกจากนี้ยังสามารถเกิดขึ้นได้, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพแวดล้อมที่โรงพยาบาลในกรณีที่ไม่มีมาตรการควบคุมการติดเชื้ออย่างเพียงพอ. การวินิจฉัยและการรักษาที่รวดเร็วมีความจำเป็น.

[ad name=”LinkAds”]

ข้อเท็จจริงที่สำคัญ

Lassa ไข้เฉียบพลันเจ็บป่วยตกเลือดของไวรัส 1-4 ระยะเวลาสัปดาห์ที่ผ่านมาที่เกิดขึ้นในแอฟริกาตะวันตก.

ไวรัส Lassa ถูกส่งไปยังมนุษย์ผ่านการสัมผัสกับอาหารหรือของใช้ในครัวเรือนปนเปื้อนกับปัสสาวะของหนูหรืออุจจาระ.

การติดเชื้อจากคนสู่คนและการส่งตรวจทางห้องปฏิบัติการนอกจากนี้ยังสามารถเกิดขึ้นได้, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโรงพยาบาลขาดการติดเชื้อที่เพียงพอในการป้องกันและมาตรการในการควบคุม.

Lassa ไข้เป็นที่รู้จักกันเฉพาะถิ่นในประเทศเบนิน (ที่มันได้รับการวินิจฉัยเป็นครั้งแรกในเดือนพฤศจิกายน 2014), ประเทศกินี, ประเทศไลบีเรีย, เซียร์ราลีโอนและบางส่วนของประเทศไนจีเรีย, แต่อาจมีอยู่ในประเทศแอฟริกาตะวันตกอื่น ๆ ได้เป็นอย่างดี.

อัตราการเสียชีวิตโดยรวม 1%. อัตราการเสียชีวิตที่สังเกตของผู้ป่วยในโรงพยาบาลด้วยกรณีที่รุนแรงของ Lassa ไข้ 15%.

การดูแลสนับสนุนในช่วงต้นที่มีการคืนและการรักษาอาการช่วยเพิ่มความอยู่รอด.

พื้นหลัง

แม้ว่าครั้งแรกในปี 1950, ไวรัสที่ก่อให้เกิดโรค Lassa ไม่ได้ระบุจนกว่า 1969. ไวรัสเป็นไวรัส RNA สายเดี่ยวสายเป็นของครอบครัวไวรัส Arenaviridae.

เกี่ยวกับ 80% ของคนที่ติดเชื้อไวรัส Lassa ไม่มีอาการ. หนึ่งในห้าของการติดเชื้อที่ส่งผลให้เกิดความรุนแรงของโรค, ที่ไวรัสส่งผลกระทบต่ออวัยวะต่างๆเช่นตับ, ม้ามและไต.

Lassa ไข้เป็นโรคสัตว์สู่คน, หมายความว่ามนุษย์จะติดเชื้อจากการสัมผัสกับสัตว์ที่ติดเชื้อ. อ่างเก็บน้ำสัตว์, หรือโฮสต์, ของไวรัส Lassa เป็นหนู Mastomys ประเภท, ที่รู้จักกันทั่วไปว่า "หนู multimammate." หนู Mastomys ติดเชื้อไวรัส Lassa ไม่กลายเป็นคนป่วย, แต่พวกเขาสามารถหลั่งไวรัสในปัสสาวะและอุจจาระของพวกเขา.

เพราะหลักสูตรที่ทางคลินิกของโรคจึงเป็นตัวแปร, การตรวจสอบของโรคในผู้ป่วยที่ได้รับผลกระทบได้ยาก. อย่างไรก็ตาม, เมื่อสถานะของโรคได้รับการยืนยันในชุมชน, แยกพรอมต์ของผู้ป่วยที่ได้รับผลกระทบ, การป้องกันและควบคุมการติดเชื้อการปฏิบัติที่ดีและการติดตามการติดต่ออย่างเข้มงวดสามารถหยุดการระบาดของโรค.

อาการของไข้ Lassa

ระยะฟักตัวของ Lassa ไข้ช่วงจาก 6-21 วัน. เริ่มมีอาการของโรค, เมื่อมันเป็นอาการ, มักจะค่อยๆ, เริ่มต้นด้วยไข้, อ่อนแอทั่วไป, และอาการป่วยไข้. หลังจากไม่กี่วัน, ปวดหัว, เจ็บคอ, ปวดกล้ามเนื้อ, อาการเจ็บหน้าอก, ความเกลียดชัง, อาเจียน, โรคท้องร่วง, ไอ, และปวดท้องอาจปฏิบัติตาม. ในกรณีที่รุนแรงใบหน้าบวม, ของเหลวในช่องปอด, มีเลือดออกจากปาก, จมูก, ช่องคลอดหรือทางเดินอาหารทางเดินและความดันโลหิตต่ำอาจจะพัฒนา. โปรตีนอาจจะตั้งข้อสังเกตในปัสสาวะ. ช็อก, ชัก, การสั่นสะเทือน, อาการเวียนศีรษะ, และอาการโคม่าอาจจะเห็นในขั้นตอนต่อมา. หูหนวกเกิดขึ้นใน 25% ของผู้ป่วยที่เป็นโรคความอยู่รอด. ในช่วงครึ่งปีของกรณีเหล่านี้, กลับได้ยินบางส่วนหลัง 1-3 เดือน. การสูญเสียเส้นผมชั่วคราวและรบกวนการเดินอาจเกิดขึ้นในระหว่างการฟื้นตัว.

ความตายมักจะเกิดขึ้นภายใน 14 วันที่เริ่มมีอาการในกรณีร้ายแรง. โรคที่มีความรุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงปลายของการตั้งครรภ์, กับความตายของมารดาและ / หรือการสูญเสียที่เกิดขึ้นในทารกในครรภ์มากกว่า 80% จากกรณีที่ในช่วงไตรมาสที่สาม.

การส่งผ่าน

มนุษย์มักจะกลายเป็นติดเชื้อไวรัส Lassa จากการสัมผัสกับปัสสาวะหรืออุจจาระของผู้ติดเชื้อหนู Mastomys. ไวรัส Lassa นอกจากนี้ยังอาจจะแพร่กระจายระหว่างมนุษย์ผ่านการสัมผัสโดยตรงกับเลือด, ปัสสาวะ, อุจจาระ, หรือสารคัดหลั่งอื่น ๆ ของร่างกายของคนที่ติดเชื้อไข้ Lassa. ไม่มีหลักฐานทางระบาดวิทยาที่สนับสนุนการแพร่กระจายทางอากาศระหว่างมนุษย์คือ. คนสู่คนส่งที่เกิดขึ้นทั้งในชุมชนและการตั้งค่าการดูแลสุขภาพ, ที่ไวรัสอาจแพร่กระจายโดยอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ปนเปื้อน, เช่นเข็มอีกครั้งที่ใช้. ส่งผ่านทางเพศของไวรัส Lassa ได้รับรายงาน.

Lassa ไข้ที่เกิดขึ้นในทุกกลุ่มอายุและทั้งสองเพศ. บุคคลที่มีความเสี่ยงมากที่สุดเป็นผู้ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบทที่ Mastomys มักจะพบ, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุมชนที่มีสุขอนามัยที่ไม่ดีหรือสภาพความเป็นอยู่ที่แออัด. คนทำงานด้านสุขภาพที่มีความเสี่ยงถ้าการดูแลผู้ป่วยไข้ Lassa ในกรณีที่ไม่มีสิ่งกีดขวางการพยาบาลที่เหมาะสมและการปฏิบัติควบคุมการติดเชื้อ.

การวินิจฉัยโรค

เพราะอาการของไข้ Lassa จึงแตกต่างกันและไม่เฉพาะเจาะจง, การวินิจฉัยทางคลินิกมักจะเป็นเรื่องยาก, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงต้นของการเกิดโรค. Lassa ไข้เป็นเรื่องยากที่จะแยกแยะความแตกต่างจากคนอื่น ๆ ไข้เลือดออกไวรัสเช่นโรคไวรัสอีโบลา; และโรคอื่น ๆ อีกมากมายที่ทำให้เกิดไข้, รวมทั้งโรคมาลาเรีย, shigellosis, ไข้รากสาดและโรคไข้เหลือง.

การวินิจฉัยที่แน่นอนต้องมีการทดสอบที่มีอยู่เฉพาะในห้องปฏิบัติการเฉพาะ. ตัวอย่างห้องปฏิบัติการอาจเป็นอันตรายและจะต้องได้รับการจัดการด้วยความระมัดระวัง. การติดเชื้อไวรัส Lassa เท่านั้นที่สามารถวินิจฉัยในห้องปฏิบัติการโดยใช้การทดสอบดังต่อไปนี้:

• แอนติบอดีเอนไซม์ที่เชื่อมโยงการทดสอบอิมมูโน (วิธี ELISA)
• การทดสอบการตรวจหาแอนติเจน
• ปฏิกิริยาลูกโซ่พอลิเมอเรสแบบย้อนกลับ (RT-PCR) การทดสอบ
• การแยกเชื้อไวรัสจากการเพาะเลี้ยงเซลล์.

การรักษาและวัคซีน

ribavirin ยาต้านไวรัสดูเหมือนว่าจะมีการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับ Lassa ไข้หากได้รับในช่วงต้นในหลักสูตรของการเจ็บป่วยทางคลินิก. มีหลักฐานที่จะสนับสนุนบทบาทของ ribavirin เป็นหลังการเปิดรับการรักษาป้องกันโรคสำหรับ Lassa ไข้ไม่เป็น.

ขณะนี้ยังไม่มีวัคซีนที่ป้องกัน Lassa ไข้ไม่มี.

การป้องกันและควบคุม

ป้องกันการ Lassa ไข้ต้องอาศัยการส่งเสริมดี "สุขอนามัยชุมชน" เพื่อกีดกันหนูออกจากบ้านเข้ามา. มาตรการที่มีประสิทธิภาพรวมถึงการจัดเก็บเมล็ดข้าวและอาหารอื่น ๆ ในภาชนะบรรจุที่หนูหลักฐาน, การกำจัดขยะห่างไกลจากบ้าน, การรักษาความสะอาดในครัวเรือนและการรักษาแมว. เพราะ Mastomys จึงอุดมสมบูรณ์ในพื้นที่ถิ่น, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสมบูรณ์กำจัดพวกเขาจากสภาพแวดล้อม. สมาชิกในครอบครัวควรจะระมัดระวังเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับเลือดและของเหลวในร่างกายขณะที่การดูแลคนป่วย.

ในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพ, พนักงานควรใช้ป้องกันการติดเชื้อและการควบคุมมาตรฐานข้อควรระวังเมื่อการดูแลผู้ป่วย, โดยไม่คำนึงถึงการวินิจฉัยของพวกเขาสันนิษฐานว่า. เหล่านี้รวมถึงสุขอนามัยของมือขั้นพื้นฐาน, สุขอนามัยทางเดินหายใจ, การใช้อุปกรณ์ป้องกันภัยส่วนบุคคล (เพื่อป้องกันการกระเด็นหรือการติดต่ออื่น ๆ ด้วยวัสดุที่ติดเชื้อ), การปฏิบัติในการฉีดปลอดภัยและปฏิบัติงานฌาปนกิจศพที่ปลอดภัย.

คนทำงานด้านสุขภาพการดูแลผู้ป่วยที่สงสัยหรือได้รับการยืนยันไข้ Lassa ควรใช้มาตรการควบคุมการติดเชื้อเป็นพิเศษในการป้องกันการสัมผัสกับผู้ป่วยเลือดและของเหลวในร่างกายและพื้นผิวที่ปนเปื้อนหรือวัสดุเช่นเสื้อผ้าและผ้าปูที่นอน. เมื่ออยู่ในการติดต่อใกล้ชิด (ภายใน 1 เมตร) ของผู้ป่วยที่มีไข้ Lassa, แรงงานด้านการดูแลสุขภาพควรสวมใส่ป้องกันใบหน้า (โล่ใบหน้าหรือหน้ากากทางการแพทย์และแว่นตา), การทำความสะอาด, ที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อชุดแขนยาว, และถุงมือ (ถุงมือสำหรับขั้นตอนการฆ่าเชื้อบาง).

คนงานห้องปฏิบัติการยังมีความเสี่ยง. ตัวอย่างที่นำมาจากมนุษย์และสัตว์สำหรับการตรวจสอบของการติดเชื้อไวรัส Lassa ควรจะจัดการโดยการฝึกอบรมพนักงานและประมวลผลในห้องปฏิบัติการการติดตั้งที่เหมาะสม.

ในโอกาสที่หาได้ยาก, นักท่องเที่ยวจากพื้นที่ที่ Lassa ไข้คือการส่งออกเฉพาะถิ่นโรคไปยังประเทศอื่น ๆ. แม้ว่าโรคมาลาเรีย, ไข้ไทฟอยด์, และหลายคนติดเชื้อเขตร้อนอื่น ๆ เป็นเรื่องธรรมดามากขึ้น, การวินิจฉัยของ Lassa ไข้ควรได้รับการพิจารณาในผู้ป่วยไข้กลับมาจากแอฟริกาตะวันตก, โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขามีความเสี่ยงในพื้นที่ชนบทหรือโรงพยาบาลในประเทศที่ Lassa ไข้เป็นที่รู้จักกันเฉพาะถิ่น. แรงงานด้านการดูแลสุขภาพที่ได้เห็นผู้ป่วยที่สงสัยว่าจะมีไข้ Lassa ทันทีควรติดต่อผู้เชี่ยวชาญท้องถิ่นและระดับชาติสำหรับคำแนะนำและจัดให้มีการทดสอบในห้องปฏิบัติการ.

WHO ตอบสนอง

กระทรวงสาธารณสุขของประเทศกินี, ไลบีเรียและเซียร์ราลีโอน, องค์การอนามัยโลก, สำนักงานสหรัฐอเมริกาช่วยเหลือภัยพิบัติต่างประเทศ, สหประชาชาติ, และพันธมิตรอื่น ๆ ได้ทำงานร่วมกันเพื่อสร้างโณแม่น้ำสหภาพ Lassa ไข้เครือข่าย. โปรแกรมที่สนับสนุนเหล่านี้ 3 ประเทศในการพัฒนากลยุทธ์การป้องกันแห่งชาติและเสริมสร้างการวินิจฉัยทางห้องปฏิบัติการสำหรับไข้ Lassa และโรคอันตรายอื่น ๆ. การฝึกอบรมในการวินิจฉัยในห้องปฏิบัติการ, การจัดการทางคลินิก, และการควบคุมสิ่งแวดล้อมนอกจากนี้ยังรวมถึง. นอกจากนี้, หอผู้ป่วยใหม่ที่ทุ่มเทให้กับการดูแลผู้ป่วยที่มีไข้ Lassa ที่อยู่ภายใต้การก่อสร้างในเซียร์ราลีโอน, ได้รับการสนับสนุนโดยสหภาพยุโรป.

แหล่ง: http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs179/en/